Dag 9 : Copper Center - Paxon

Vrijdagochtend vroeg uit de veren! Voor de verandering weer om half zes wakker. Maar kwam goed uit want het ontbijt werd hier al om 7 uur geserveerd en dan konden we snel op weg. Althans dat dachten we toch. Er was nog geen beweging in de keuken te bespeuren. In de winter kon je pas om 9h ontbijten . We vermoeden dus dat zij nog in wintermodus zaten . Dan maar zonder ontbijt weg. No time to loose ! :-)

In Glenallen waren ze al wel wakker en volop aan het eieren bakken.

Het nationaal park Wrangell st Elias heeft twee ingangen . De ene deden we paar dagen geleden met vliegtuigje naar Kennicott , de andere is een overwegend onverharde weg van ongeveer 46 mijl ;Nabesna Road . Het is het grootste park hier, groter dan Zwitserland. Stefaan wou graag de Nabesnaroad doen , dus zo geschiede. Gelukkig ging hij akkoord ,na iets meer dan de helft ,om terug te draaien ,want veel bleek er niet te zien . Door de hoge vegetatie zijn er praktisch geen vergezichten .

Dan verder richting Paxon , waar we een stuk van de denali highway moesten doen om tot bij onze volgende overnachtingsplaats te komen. Rondom geen huis te bespeuren , met zicht op een meer met nog overwegend ijs. Na ingecheckt te hebben , het uitzicht was groots, het barakske om te slapen nogal basic , hebben we nog deel van de denali hyw gedaan . Deze was een mijl na onze lodge ook onverhard. Prachtig!

Na het avondeten zijn we op aanraden van onze gastvrouw nog kijkje gaan nemen bij het meer , waar enkele bevers zaten . Knap!

Het wordt hier eigenlijk nooit echt donker. Stefaan is vannacht om half 1 een paar foto's gaan nemen.

Totaal onverwacht hadden we geen internet. Vandaar dit verslag met dagje retard.

Dag 8 : Valdez - Copper Center

Vandaag weinig nieuws te rapen. Vanmorgen onze vier dochters aan de telefoon gehad via whatsapp . Een verbinding alsof ze naast ons stonden. Het deed ons beide deugd xxx

We moesten terug de knappe route doen , die we eergisteren naar Valdez hebben genomen. Maar nu de andere richting uiteraard :-)

Stefaan vond het geen enkele uitdaging om dat zonder gps te doen . We spreken over een route van ongeveer een 200 km , zonder verkeerslichten en 1 T - kruispunt . Moeiteloos op onze bestemming geraakt . Zoiets kunnen we ons thuis echt niet voorstellen !!!!!

Onderweg kom je ook nauwelijks 'iets' tegen om een koffietje of colaatje te gaan drinken , met noodzakelijke plasstop natuurlijk. Toen we eindelijk iets tegen kwamen , een houten barak met een namaakpaard op het dak, was het een zeer geanimeerde ontmoeting met de eigenares . Een authentieke , 66 jarige dame die reeds 42 jaar in Alaska woont. Ze was voor de liefde geëmigreerd van Californië naar deze afgelegen plek . Ze vertelde honderduit over haar man die ging vissen op zalm , die in de zomer hooit voor verkoop , zij die het cafeetje/ souvenirwinkeltje/ bistrootje open doet , haar geweer dat ze gebruikt om moeilijke en agressieve klanten weg te jagen , haar wil is wet ...... . Niet voor niets dat er een duidelijke verwijzing met voorliefde voor Trump hing. Ik kan je verzekeren dat het een kunst was om daar weer weg te geraken . Onder het voorwendsel dat we haar zaak via Facebook zouden promoten met een foto van ons en dat ze ons zo wel zou traceren als ze met haar kleindochter naar Europa komt , liefst plankgas vertrokken. :-))

We wisten de volgende miles weer waarover praten :-)

Op onze bestemming aangekomen , hadden we het gevoel dat de tijd hier serieus was blijven stilstaan. Stefaan heeft een route 66 gevoel , maar dat vind ik zeer positief uitgedrukt.

Al deze bedenkingen buiten beschouwing gelaten staat 1 ding als paal boven water : NERGENS zo'n vriendelijke mensen tegen gekomen dan hier . Echt hartelijk, altijd klaar om te helpen . Veel Belgen in de commerce kunnen hier een cursus komen volgen !!!

Oeps, toch nog veel geschreven ondanks de beperkte actie hier .

See you tomorrow,

Anne

Dag 7: Valdez

Vanmorgen zijn we ingescheept voor een glacier and wildlife cruise.

Het weer was ons zeer goed gezind , de zon deed volop haar ding.

Toch kan ik je verzekeren dat het ijskoud was door de stevige wind op de boot.

We kregen heerlijke landschappen voorgeschoteld . Het doel van de cruise was de columbia gletsjer . Naarmate de tocht vorderde lagen er steeds meer en meer ijsschotsen in het water . Zelfs zo veel dat ik me begon af te vragen of het wel veilig was om hier met de boot door te klieven. Door al dat ijs was het niet mogelijk om tot vlakbij de gletsjer te varen zoals we wel in Argentinië hadden gedaan . Het had hoe dan ook iets onheilspellend en betoverend.

Onderweg hebben we een zeearend, zeeleeuwen , zeehonden, zeeotters , bruinvinvissen en op de berghellingen enkele bergschapen gezien .

Spijtig genoeg waren de orka en bultrugwalvissen niet thuis.

Desondanks toch een fijne dag gehad !

Tot morgen ,

Anne

Dag 6 : Kennicott - Valdez

Toen ik vanmorgen opstond zakte de moed in mijn schoenen . Regen en erg laaghangende wolken , enkel de wind ontbrak, voorspelden in mijn hoofd weer niet veel goeds voor de terugvlucht .

Maar niets was minder waar. Wat zich vanmorgen aankondigde als een druilerige , regenachtige dag , is een prachtige , zonnige dag geworden.

De vlucht is dan ook 100% meegevallen. Hoe verder we naar onze bestemming vlogen hoe klaarder het werd. Geen bumpy toestanden. Voor de geïnteresseerden : een knappe , rijpe doch niet overjaarse, piloot deze keer ;-)

Dan terug de wagen in voor een tocht van een 200 km naar Valdez. Voor diegene die zich nog de ramp met de olietanker "Exxon Valdez" in 1989 kunnen herinneren , komt die naam zeker bekent voor. Het is de havenstad van waaruit de grote olietankers vertrekken en waar de gigantische pijplijn aankomt.

Het stadje zelf stelt niet zo veel voor , maar van hieruit kan je wel veel toeristische activiteiten doen . Zoals voor ons morgen : een dagcruise naar de columbia gletsjer en wildlife spotting.

De weg hier naartoe was echt zeer mooi! Het Alaska zoals wij het ons hadden voorgesteld! Woorden schieten tekort en volgens Stefaan zijn foto's ook.

Ik had vandaag voor het eerst het stuur overgenomen . En wat ben ik daar blij mee !!!!

Plots zag ik links van de weg een zwarte beer die aanstalten maakte om over te steken . Ik vertraagde , zodat Stefaan hem op de gevoelige plaat kon vastleggen . Wat er juist is fout gelopen laat ik in het midden , beer te snel of Stefaan te traag , maar geen foto dus. Ik gewoon content dat ik het niet was :-))

We hebben vandaag ook voor het eerst de 60°Fahrenheit gehaald (ongeveer 15°Celsius ) . Wij zonder jas buiten , enkele jonge alaskanen in bikini en zelfs in het water . Gewoon ernaar kijken vergde een extra inspanning van mijn bekkenbodem spieren.

Met uitzicht op de haven ,met de kleinere plezier- en vissersboten , konden we natuurlijk niet weerstaan aan de terrasjes.

Hopelijk morgen nog hetzelfde weer in onze zoektocht naar de walvissen , orka's , zeeleeuwen , zeearenden en otters.

Dag 5 : Kennicott

Vandaag eindelijk eens tot 7 uur geslapen ! Geen idee of het dank zij het zalige bed was of de absolute stilte van de omgeving ... Of de fles rode wijn die we soldaat gemaakt hadden gisterenavond ? Geef toe dat had ik wel verdiend ;-)

Om negen uur stonden we klaar voor een wandeltocht van 5 uur met gids over de Kennicott gletsjer . Bij vertrek nog een jonge Belgische dame uit Brasschaat gezien . Ja de wereld is klein.

Robin , onze 23 jarige gids uit California , komt reeds voor de vierde maal naar Kennicott , om gedurende het vier maand durende seizoen , toeristen rond te leiden op de gletsjer . Hij heeft er voor ons alvast een unieke ervaring van gemaakt. Hij kon op een zeer begrijpelijke manier uitleg geven over alles wat met de gletsjer te maken heeft. Hoedje af voor hem!

We kregen allebei ijzeren beugels met pinnen onder onze schoenen om grip te hebben op het ijs. Als je de gletsjer vanop afstand bekijkt , lijkt het eerder op een egale vlakte. Doch eens op de gletsjer zie je een sterk golvend ijslandschap met spleten , watervallen , kleine beekjes en diepblauwe meertjes. We hebben daar zelfs geluncht met zicht op enkele waaghalzen , die aan het gletsjer klimmen waren .

Rond half 3 waren we terug aan de lodge . Dat was te vroeg voor Stefaan om gewoon wat te rusten . We hadden nochtans al 5 uur gestapt.

Kennicott is een voormalige kopermijn. Het overgrote deel van de gebouwen is bewaard gebleven. Een uitgelezen plaats dus om nog wat foto's te gaan maken .

Stefaan heeft ook nog een shuttlebus genomen naar McCarty , en ook de volgende terug , maw daar was niet veel te zien .

Als alles volgens plan verloopt ( lees vliegt ) zitten we morgen in Valdez en kunnen we weer foto's posten .

Anne

Dag 4 : Matanuska - Chitina - Kennicott

Alweer vroeg wakker. Nadeel deze ochtend dat we pas vanaf 8uur konden ontbijten.

Dan maar de valiezen wat ordenen en onze reistas maken voor 's avonds. We nemen straks namelijk een klein vliegtuigje naar Kennicott . Daar zullen we 2 overnachtingen zijn. Je kan daar ook met de wagen geraken maar dat is op eigen risico en duurt minstens 3 uur, vanwege de slechte staat van de weg.

Na het ontbijt dan terug naar de Matanuska gletsjer gereden . We zijn er een stuk op gewandeld via een aangegeven trail. Dat gaf toch wel een speciaal gevoel om midden in dit desolate landschap te staan. Indrukwekkend.

Dan op weg naar Chitina . Heerlijk cruisen zonder veel verkeer in een steeds afwisselend landschap met bergen , meren , bossen , rivieren , ..... En brievenbussen die aan god weet ik wie toebehoren. Geen huizen in de buurt te bespeuren.

Naast de goed onderhouden wegen ligt alles er piekfijn bij. Geen papiertje op de grond , de boetes gaan blijkbaar tot 1000 dollar. Maar als er dan eens huizen staan ligt de "tuin " vol grof afval , afgedankte auto's inbegrepen. Een ijzermarchant bestaat hier niet denk ik.

Meer dan uur te vroeg zijn we dan op het lokale vliegveldje van Chitina. Buiten wat auto's op de parking geen levende ziel te zien , ook geen vliegtuig dat me te betrouwen lijkt om in te kruipen . Naar mijn mening is er ook nogal veel wind , maar Stefaan lacht mijn bezorgdheid weg .

Om de stress onder controle te houden begin Ik dan al maar dit verslagje. Ondertussen zijn we half uur verder en nog geen verandering te merken . To be continued...

Oh.....my .....god ......

Wa was da ...

Heb mijn grenzen serieus verlegd. Ik ben in zo een mega klein vliegtuigje gekropen met een veel te jonge piloot , naar mijn gevoel.

It is gonna be a little bit bumpy in the beginning madam but no problem... :-/ Ah nee zeker!!! Halverwege de vlucht vlogen we met drie met ons hoofd tegen het plafond . Of ik de kopermijn nog wou zien?? Nee vriendje , recht naar McCarty aub !!

Ik moet toegeven dat we nu wel op een zeer idyllische plaats zijn aangekomen. De lodge is maar 4 maand per jaar geopend , pas sinds gisteren . We hebben een kamer met uitzicht op de gletsjer. FANTASTISCH ! Stefaan krijgt er maar niet genoeg van. Hij beseft stilaan dat hij al 100 keer dezelfde foto heeft genomen . Enkel om te eten is hij van het terras gekomen. :-)))

Het internet is van bedenkelijke sterkte . We zijn al blij als mijn epistel dadelijk op de blog geraakt. Op foto's moeten jullie nog paar dagen wachten , tot ze ons weer terug gevlogen hebben . Ik kijk er reikhalzend naar uit . :-))

Bumping Greetz ,

Anne

Dag 3 : Anchorage - Matanuska

Onze biologische klokken tikken nog steeds niet gelijk met de Alaskaanse tijd . We zaten alweer rond 7 uur in de ontbijtruimte , na een goed douchke en de reacties op de blog te hebben gelezen uiteraard. ;-)

Een beetje extra warmte kunnen we hier bij momenten goed gebruiken . Temperatuur lag rond de 10 ° C overdag . Als we dan nog werden getrakteerd op wat extra wind voelde dat serieus koud aan . Uit de wind en in de zon was het dan wel weer goed . Het is bijzonder moeilijk om jullie 33° C voor te stellen !

Dus wij weer vroeg op pad vandaag. We moesten zo een 230 km doen naar onze volgende overnachtingsplaats.

Stefaan had de nodige opzoekingen gedaan , en ja " wat gelezen ". Dus hij had een route !

We zijn gestart bij enkele plaatsen in Anchorage waar de plaatselijke hengelaars bij weer en wind proberen een lekker visje te vangen. Geen vis gezien daar .

Dan maar verder naar Eagle River nature center.

Daar hebben we een wandeling van ongeveer 5 km gedaan . We hadden de hoop om een 'moose' met kleintjes tegen te komen , maar buiten haar uitwerpselen geen glimp van deze elandensoort. We waren dan ook zeer tevreden met een eekhoorn die graag op de foto wou.

Op nog geen 500 meter van de parking , op weg naar Thunderbird falls, dan toch een moose gezien naast de weg :-) . Blijkbaar worden er jaarlijks honderden van aangereden hier .

Na de Falls zijn we op bezoek gegaan in een 'musk ox farm' . Een enthousiaste gids heeft ons alles van die beesten uit de doeken gedaan , terwijl wij zowat aan het bevriezen waren door de ijzige wind.

Ons einddoel lag nadien in't zicht . De grote Matanuska gletsjer . Prachtig.

We logeren één nachtje in een lodge met wijds uitzicht.

Nu nog genieten van een koffietje en een wijntje .

Tot morgen !

StefAnne x

Dag 2 : Anchorage

Hoewel we de wekker om 8h hadden gezet , waren we al om 6h paraat. Het tijdsverschil was nog niet helemaal verwerkt.

Ontbijt op zijn Amerikaans, dwz ontbijt en lunch tezamen. Eitjes , spek , worstjes , toast , croissant en patatjes gaven ons voldoende energie om de dag door te komen.

Eerste dachten we een fietstocht te maken langs de kustlijn, maar na een korte wandeling aan het meer, hebben we ons maar bedacht : iets te fris om te fietsen. Het meer , dat tegenover ons hotel ligt , is de startplaats voor watervliegtuigjes. Aan de hoeveelheid te zien heeft elke inwoner hier een vliegtuigje , naast een pick-up of een Hummer uiteraard.

Om 10h mochten we onze huurwagen oppikken. Een 4x4 is hier standaard blijkbaar. Een knappe , bijna nieuwe , witte Jeep is ons vervoermiddel de komende weken.

Eerste stop was het Earthquakes park. Een park opgericht ter nagedachtenis van de zwaarste aardbeving (9,2 schaal van Richter) in 1964. Verder zuidwaarts reden we naast de Turnagain arm die wel pittoreske beelden gaf, met stops aan Beluga point en alyeska berg. Bij de terugrit met de kabelbaan van deze laatste hebben we , dankzij de attente liftboy , onze eerste zwarte beer gespot. Van heeeeeel ver , maar toch ...

Onze verwachtingen waren hoog gespannen door de voorafgaande lectuur. Doch, verwachtingen werden niet echt ingevuld. Enerzijds door afgesloten wandelpad voor lawine gevaar en anderzijds met behoorlijk wat wind.

Morgen checken we uit, en rijden we noordwaarts richting Palmer - op bezoek bij een gletsjer.

Groetjes

Stefaanne xx